Πάει μια φορά να εξομολογηθεί ένας που είχε καμπανάκια δεμένα στα πόδια.
Περίεργος ο παπάς τον ρωτά:
- Τέκνον μου, γιατί φοράς καμπανάκια στα πόδια;
- Ξέρετε πάτερ, τα φοράω για να με ακούν τα ζουζουνάκια και να φεύγουν, για να μην τα πατήσω και τα σκοτώσω.
- Τέκνον μου, εσύ είσαι άγιος άνθρωπος, γιατί ήρθες να εξομολογηθείς;
- Πάτερ, έχω αμαρτίες.
- Σε ακούω, τέκνον μου.
- Να, πέρσι, ήρθε η ξαδέρφη μου στο σπίτι, και κουβέντα την κουβέντα της έδωσα μία πίπα.
- Τέκνον μου, αμαρτία, αλλά τα καμπανάκια δείχνουν ότι έχεις καλή ψυχή. Συχωρεμένος να είσαι.
- Δεν τέλειωσα πάτερ. Μετά από δυο μήνες ήρθε ο ανηψιός μου σπίτι, και πάνω στην κουβέντα, τον έβαλα κάτω και του άλλαξα τα φώτα...
- Αμαρτία μεγάλη, τέκνον μου, αλλά τα καμπανάκια σε σώζουνε. Συχωρεμένος να είσαι.
- Μα πάτερ, δεν τελείωσα. Πριν δύο μήνες ήρθε η νύφη μου στο σπίτι, και πάνω στην κουβέντα της έγλειψα το μουνί. Μετά από μία βδομάδα ήρθε η θεία μου, και πάνω στην κουβέντα της έχωσα τον πούτσο μου στα βυζιά. Και πριν δυο μέρες...
Πετάγεται όρθιος ο παπάς και του λέει:
- Αντε, χριστιανέ μου! Βγάλε τα καμπανάκια από τα πόδια σου και βάλτα στα αρχίδια σου να σε ακούει ο κόσμος και να φεύγει!
0 σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα αναρτώνται μετά από λίγη ώρα και αφού εξεταστούν από τους διαχειριστές.
Σχόλια με Διαφημιστικό, προσβλητικό, υβριστικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο θα απορρίπτονται αμέσως.